t:
ömer hayyam denildiğinde aklıma gelen ilk şey.
bir söz nasıl olur da hem bu kadar güzel ve naif, hem de bu kadar derin ve anlamlı olabilir?
bu sözü söyledikten sonra bir süreliğine de olsa diğer bütün kelimeler kifayetsizleşip anlamını yitiriyor.
hayyam, üstadım, aynı devirde yaşasaydık şarabını senden hiç eksik etmezdim. sırf böyle leziz sözlerine daha fazla şahit olabilmek için, senden daha fazla feyz alabilmek için. kızıl şarabına sağlık...
---
spoiler ---
bahçemizin halinden,
baharımı kıyasla.
zambaklar verem olmuş.
kırmızı güller yasta.
eller, yüzler, simalar,
resimler aynı değil.
baharlar bile değişmiş.
artık her şey bir başka.
bu sonbaharda ki ayak izlerim,
sanki geçmiş bir şeyler,
her yerler talan olmuş.
hatıralar bile yanlış.
üç beş kırık bardak,
tas, tabak, çanak,
birkaç kiraz dalı,
ürkütülmüş birkaç kurbağa.
yolcular yok olmuş.
yollar artık bambaşka.
artık akortsuz saz gibi,
dalda kuş, çiçekteki arı,
bir uçkur, iki bağlama,
yalnızca varı yoğu.
iki göz kırpmışım.
birkaç da öpücük.
boşunaymış burukluklar.
aceleler, tezler.
hesap kitap yanlışmış.
yıllar boşuna geçmiş.
ayrılıklar, hüzünler,
şimdi pususundan,
bakan gözler bir başka.
hesap kitap gerekmez,
var zararı hesapla...
---
spoiler ---